Όσο και να είμαι μεγάλος οπαδός του Ποδοσφαίρου, στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξέρω ότι είμαι και μεγάλος οπαδός του Μπάσκετ και ειδικά του NBA! Μ' αρέσει να βλέπω Μπάσκετ για το θέαμα του NBA, την αγωνία που κορυφώνεται στην τελευταία περίοδο, την τακτική που υπάρχει στο Ευρωπαϊκό, τα play-off του NBA, αλλά και για παίχτες που τα δίνουν όλα στο παρκέ και αφήνουν εποχή! Ένας από αυτούς ήταν και ο Kobe Bryant...
Ο θάνατος του Kobe Bryant αποτέλεσε πλήγμα για πολλούς ανθρώπους και ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Η είδηση έπεσε στα μάτια μου, χαζεύοντας στα social media κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, και τότε σάστισα. Με την ανάγνωση του τίτλου αυτής της δυσάρεστης είδησης, θεώρησα στην αρχή ότι πρόκειται για fake news, διότι η εποχή μας έχει γεμίσει αρκετά από δαύτα. Με μία όμως γρήγορη αναζήτηση, είδα ότι επιβεβαιωνόταν. Ο Kobe Bryant ήταν νεκρός μετά από συντριβή του ελικοπτέρου όπου ήταν επιβάτης. Και εκεί πάγωσα...
Τα έκλεισα όλα. Πήρα τους κοντινούς ανθρώπους μου για να μοιραστώ το σοκ μου, το κενό, τον πόνο μου. Όλοι έμειναν άφωνοι από την είδηση. Όλοι ήλπιζαν να ήταν ψέμα. Όχι δεν τον είχα δει από κοντά. Δεν είχα αυτή την τύχη. Δεν τον ήξερα προσωπικά. Δεν είχα αυτή την τύχη. Τον παρακολουθούσα μόνο μέσω της τηλεόρασης. Εκεί είχα την τύχη!
Ο Kobe Bryant γεννθήκε το 1978 και μας συστήθηκε στον μαγικό κόσμο του NBA το 1996. Τη χρονιά εκείνη ο Kobe διαλέχτηκε στο Draft από τους Charlotte Hornets, οι οποίοι τον αντάλλαξαν με τους Lakers για τον Vlade Divac, καθώς θεώρησαν ότι ο Kobe δεν τους ήταν χρήσιμος (σύμφωνα με την ιστορία που έχει ειπωθεί από τον Kobe Bryant). Ο Kobe όμως από τη μεριά του έδειχνε χρήσιμος κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις στο NBA Summer League, με τον τότε προπονητή των Detroit Pistons, Alvin Gentry, να δηλώνει ότι ποτέ δεν έχει δει τέτοιον παίχτη σε αυτή την ηλικία για τη συγκεκριμένη θέση!
Βέβαια, αυτά τα λεγόμενα δεν ήρθαν να επιβεβαιωθούν στα πρώτα παιχνίδια του Kobe. Ο Kobe Bryant στο ντεμπούτο του απέναντι στους Minnessota Timberwolves (3 Νοεμβρίου 1996) έμεινε άποντος για να πετύχει τον 1o του και μοναδικό πόντο για εκείνο το παιχνίδι, 2 μέρες μετά, με αντίπαλο τους New York Knicks.Η πρώτη χρονιά του Kobe είχε τα σκαμπανεβάσματα της. Ο νεαρός τότε μπασκετμπολίστας δούλευε διαρκώς και προσπαθούσε να το δείξει και μέσα στο γήπεδο. Τα νούμερα του ήταν σχετικά ικανοποιητικά για κάποιον που μόλις ξεκινούσε την καριέρα του στο NBA. Και αυτό ακριβώς γινόταν. Η καριέρα του μόλις ξεκινούσε!
Δεν χρειάζεται να αναφέρω μέσα από αυτό το πληκτρολόγιο τα νούμερα του μεγάλου Kobe Bryant. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τους τίτλους που κατάφερε να πάρει σε προσωπικό, ομαδικό και εθνικό επίπεδο. Όχι γιατί λίγο πολύ είναι γνωστοί, αλλά γιατί ο Kobe δεν ήταν απλά αριθμοί. Ο Kobe δεν ήταν απλά διακρίσεις. Ο Kobe Bryant ήταν κάτι παραπάνω από όλο αυτό που βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας...Για την ακρίβεια ο Kobe Bryant ήταν αυτός που μας έβαλε να τον βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας!
Ένας άνθρωπος που έπαιζε στο Los Angeles και στην ομάδα των Lakers, κατάφερε να κάνει τον κόσμο από κάθε γωνία της γης να ξενυχτάει και να χάνει τον ύπνο του για να δει τα καμώματα του. Κατάφερε να κάνει τους ανθρώπους που πήγαιναν το πρωί στο σχολείο και στη δουλειά, να σηκώνονται τα ξημερώματα από τα κρεβάτια τους για να δουν μία ακόμα παράσταση του Kobe Bryant! Κατάφερε να κάνει έναν ολόκληρο πλανήτη να τον αποθεώσει στις 13 Απριλίου του 2016, όπου στο τελευταίο του παιχνίδι απέναντι στους Utah Jazz σκόραρε 60 πόντους και έβαλε τέλος στην μπασκετική του καριέρα λέγοντας "Mamba Out"! Και δικαίως!
Όσοι ζήσαμε την μετά Jordan εποχή, μπορούμε να πούμε δικαίως ότι ο Kobe Bryant ήταν αυτός που αξίζει να μνημονευτεί μετά τον Michael Jordan! Ο θρύλος των Lakers, που έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στην Ιταλία, θεωρώ ότι πήρε επάξια αυτόν τον χαρακτηρισμό, καθώς στο παιχνίδι κατάφερε να τον πλησιάσει και ίσως και κάποιες φορές να του μοιάσει. Φυσικά, τον Michael Jordan δεν μπορεί να τον φτάσει κάνεις στο 100% από όσους έχουν μπει στο παρκέ μέχρι στιγμής, αλλά ο άνθρωπος με το νούμερο "24" στην πλάτη, πιστεύω ότι δικαιούται τον χαρακτηρισμό του "Μεγαλύτερου Μπασκετμπολίστα Μετά Τον Michael Jordan"!
Και όχι, τον παραπάνω χαρακτηρισμό δεν τον αναφέρω μόνο για το παικτικό κομμάτι. Ο Kobe Bryant είχε και αλλού επιτυχίες που είναι άξιες συγχαρητηρίων. Αρχικά, ο Kobe ήταν εκείνη την εποχή ένας παίχτης που σε έκανε να θες να μάθεις μπάσκετ. Ήταν ένας παίχτης που αγαπούσε το μπάσκετ και αυτό το συναίσθημα κατάφερνε να το περάσει και σε εσένα, είτε τον έβλεπες ζωντανά είτε μέσα από το κουτί της τηλεόρασης.
Επιπλέον, ενέπνευσε πολλούς νέους να ασχοληθούν με το μπάσκετ και με τον αθλητισμό. Ενέπνευσε πολλά παιδιά να πιάσουν στα χέρια τους την "Πορτοκαλή Θεά" δίνοντας τους εμμέσως την ασίστ για να γλιτώσουν από περιβάλλοντα που ίσως να ήταν τοξικά. Ηταν σαν να τους πήρε από το χέρι και να τους έβαλε μέσα στο παρκέ και όταν κάποιοι ήθελαν να τα παρατήσουν, ο Kobe ήταν εκεί ως αφανής ήρωας για να τους σπρώξει με ένα ακόμα καλάθι του, με ένα ακόμα δίποντο, με ένα ακόμα τρίποντο, με μία ακόμα μπασκετική και αθλητική παράσταση! Εξάλλου, πολλοί από αυτούς τους νέους που τον αντιμετώπισαν στα τελειώματα της καριέρας του, τον θαύμαζαν μέσω του "κουτιού" ή είχαν αφίσα στο δωμάτιο τους, έχοντας τον Kobe Bryant ως role model!
Όμως ο Kobe Bryant δεν ήταν ένα role model μόνο για τους νέους που έπαιζαν μπάσκετ. Ο Kobe Bryant θεωρούταν από πολλούς αθλητές ανά τον κόσμο, ως ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες, αθλητές, αλλά και ανθρώπους που βρίσκονταν στον χώρο του αθλητισμού. Μάλιστα πολλοί τον συμβουλεύονταν σε δύσκολες στιγμές της καριέρας τους, όπως για παράδειγμα ο τενίστας Novak Djokovic, ο οποίος ζήταγε συμβουλές από τον Kobe Bryant.
Μπορεί να μην ήταν στον ίδιο χώρο, αλλά ο χώρος του αθλητισμού έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους που έχεις να διαχειριστείς εκτός του γηπέδου, μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεις για κάποια λεπτά το ταλέντο σου. Και εκεί ο Kobe βοηθούσε!
Εκτός όμως από το συμβουλευτικό κομμάτι, το οποίο εξωτερίκευε σεβασμό προς και από το πρόσωπο του, ο Kobe έδειχνε ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν έβλεπε σύνορα στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός για εκείνον έμοιαζε ένας τρόπος εκγύμνασης, αγάπης, πάθους και διαφυγής και τον υποστήριζε σε όλες τις μορφές του. Αυτό τον οδήγησε στο να δημιουργήσει φιλίες με μεγάλα ονόματα του αθλητισμού όπου ανάμεσα σε αυτά ήταν και ο Ronaldinho. Ο "Μάγος της Μπάλας" τον είχε στενό φίλο και μεταξύ τους μοιράζονταν στιγμές, αλλά και μυστικά του αθλητισμού (το 2004 ο Ρόνι του είχε συστήσει τον Messi ως τον καλύτερο παίχτη όλων των εποχών όταν ο Lionel ήταν σε ηλικία 17 χρονών).Αυτές οι κινήσεις, μαζί με πολλές άλλες που γίνονταν λοιπόν από τον Kobe, αλλά και από τους υπόλοιπους αθλητές προς εκείνον, έδειχναν χωρίς αμφιβολία το ποιόν αλλά και το ποιος ήταν ο Kobe Bryant. Η "Τιμή" και ο "Σεβασμός" που λάμβανε από το περιβάλλον στο οποίο συναναστρέφονταν, αλλά και από εκείνους που δεν είχαν την τύχη να το γνωρίσουν καλύτερα, σημαίνει πολλά. Και όχι δεν είναι για πολλούς ένας ακόμη διάσημος που έχασε τη ζωή του και ανέβηκε η φωτογραφία του στα social media ως ένδειξη συλλυπητηρίων. Για όσους ασχολούνταν με τον αθλητισμό, ο Kobe Bryant ήταν κάτι παραπάνω και μόνο όσοι τον έζησαν θα το καταλάβουν!
Φυσικά όλο αυτό το τραγικό γεγονός δεν χαρακτηρίζεται "τραγικό" μόνο λόγω του θανάτου ενός από τους καλύτερους Μπασκετμπολίστες που πέρασαν από το NBA και την ιστορία του Μπάσκετ, αλλά και λόγω των τόσων ατόμων που βρίσκονταν μαζί του στο ελικόπτερο. Αυτοί ήταν οι John Altobelli, Keri Altobelli, Alyssa Altobelli, Christina Mauser, Sarah Chester, Payton Chester, ο πιλότος Ara Zobayan και η 13χρόνη κόρη του Kobe Bryant, Gianna Bryant. Σίγουρα δεν μπορούν να ξεχαστούν και το να αναφερθούν τα ονόματα τους είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας μας που γράφει για τον Black Mamba...
Δεν έχω σκοπό να αναφερθώ παραπάνω στο πόσο τραγικό ήταν που χάθηκαν τόσα άτομα! Όχι γιατί δεν έχω τι να γράψω, αλλά ότι και να πω είναι λίγο και δεν μπορώ να εκφράσω 100% αυτά που θέλω από αυτό το πληκτρολόγιο. Θεωρώ ότι ο καθένας μας δεν βρίσκεται σε τέτοιο αρθρογραφικό/συγγραφικό/δημοσιογραφικό/συναισθηματικό και ανθρώπινο επίπεδο ώστε να αντιληφθεί όλο αυτό που έγινε και πόσο μάλλον να το εκφράσει σε ένα κείμενο από τη στιγμή που μιλάμε τόσο για τον χαμό της ανθρώπινης ζωής, όσο και για τον χαμό των παιδιών που βρίσκονταν σε εκείνο το δυσάρεστο γεγονός.
Ότι και να γράψουμε εμείς, όσα συλλυπητήρια και να πούμε, όσες λέξεις και να αραδιάσουμε στο πληκτρολόγιο ή στο χαρτί για αυτούς τους ανθρώπους και ειδικά για αυτά τα παιδιά που έφυγαν από τη ζωή, δεν μπορούμε με τίποτα να κατανοήσουμε και να αισθανθούμε την θλίψη που ένιωσαν οι ίδιοι οι γονείς όταν κατάλαβαν ότι χάνεται η ζωή των μικρών κοριτσιών τους!
Για όσους πάλι θέλουν να τον τιμήσουν κάπως και δεν βρίσκουν κάποιον τρόπο, τότε θα σας πρότεινα να πάτε με την παρέα σας να παίξετε έναν αγώνα στο γήπεδο του μπάσκετ της γειτονιά σας ή να ανοίξετε την παιχνιδομηχανή σας και να τον τιμήσετε με έναν αγώνα.
Εξάλλου,ο Kobe ζει μέσα από κάθε μπασκετική μας κινήση, μέσα από κάθε αφίσα ή φανέλα που υπάρχει στο σπίτι μας, μέσα σε κάθε παιχνιδομηχανή και video game, μέσα σε κάθε μαγνητοσκοπημένο παιχνίδι στο οποίο έχει πατήσει το πόδι του!
Πάρτε λοιπόν την μπάλα του μπάσκετ και παίξτε μαζί της, γιατί το ρολόι της ζωής όπως και το ρολόι του μπάσκετ δείχνουν το νούμερο 24 και ήδη τρέχουν!
5...4...3...2...1...Kobe, Σ' Ευχαριστώ!
Steve Xanthis
